Klaar voor laatste deel etappe
Twee goede dagen achter de rug in Namche! Het lijstje is afgewerkt wat we hier wilden doen. Morgen vertrekken we voor het laatste deel van deze etappe naar eindpunt Tumlingtar in Makalu-gebied. We zijn vanaf gisteren met z’n vieren, Lakpa Nuru gaat ons versterken. Hij komt uit dit gebied (Lukla) en is eergisteren omhoog gekomen met een ‘dufflebag’ die we vanuit Kathmandu hebben laten versturen. Hierin zit een deel van het materiaal voor Lakpa zelf (rugzak, gordel, pickel, eetbakje enzo) en verder van alles voor het totale team. Zoals een extra touw, extra sneeuwankers en ijsschroeven. Nieuwe voorraad zonnebrand, tandpasta, zeep etc in mini-verpakking, dikkere handschoenen en bepaalde etenswaren. Er zijn verder wat zaken die we hier nog hebben gekocht zoals nieuwe gasblikjes.
Met name vanwege het extra klimmateriaal, de hoogte en aard van het laatste stuk van de tocht (we zitten dagenlang boven de 5500 m op gletsjers en gaan drie hoge technische passen over tot 6200 m), hadden we in de voorbereiding al besloten dit laatste stuk van de etappe met z’n vieren te doen. Dat maakt de rugzakken net wat draaglijker. Verder veiliger in het technische gletsjerterrein en ook veel aangenamer voor Chhiree. We hebben ca. 8 nachten in de tent voor de boeg en hij heeft dan gezelschap (en warmte) van een maatje. Kortom, goed vooruitzicht!
Afgelopen twee dagen stonden verder vooral in het teken van de Nepal Traverse website. Foto’s uitzoeken en deze blogs maken. Het is allemaal gelukt maar het was nog een heel gedoe. De laptop waarop ik werk heeft namelijk wat kuren: de tekens van de toetsen komen niet overeen met wat op het scherm verschijnt (gevolg de namen van de foto’s zijn wat lastig leesbaar, ik kreeg het streepjesteken gisteren maar niet gevonden, excuus). Verder is tekst typen omslachtig aangezien de cursor telkens een paar regels terug- of vooruitspringt om onverklaarbare reden. Ik moet eea dus telkens opnieuw typen en corrigeren. Maar ik ben al lang blij dat ik de laptop van de lodge-eigenaar kan gebruiken en niet uren in een vol internetcafe hoef te zitten. Vooral ook omdat ik me afgelopen dagen niet goed voelde. Het gaat nu trouwens een stuk beter. Ik ben wel verkouden, maar voel me niet meer ziek. Ook Henk hoest nog steeds. Het is de vraag of we nog van deze verkoudheid afkomen, komende 2 weken (gezien hoogte), maar het is op het moment weer te doen. Ook met de rib van Henk. Gelukkig werd hij niet eerder verkouden, toen had hij absoluut niet kunnen hoesten. Dat is nu geen probleem meer. We hebben zin om weer te gaan lopen. Twee dagen luxe Everest-gebied met super paden en lodges. Dan gaan we de wereld in van sneeuw, ijs, touw en tent. Onderweg komen we geen internet meer tegen, dus dit is voorlopig het laatste blogbericht!
