Nieuwe droom

Het idee voor de Nepal Traverse ontstond in december 2008, toen we (Katja & Henk) het Krijtlandpad in Limburg liepen, dat het Nederlandse drielandenpunt op de Vaalserberg aandoet. “Ineens moesten we denken aan Nepal en concludeerden dat dit land N.B. twee drielandenpunten kent met dezelfde buren: India en China. Zonder de locatie en hoogte van deze punten te weten, bedachten we onze nieuwe expeditie: de punten met elkaar verbinden via een mega-trektocht te voet. Et voila, een nieuwe droom was geboren! Het eerste wat we thuis deden, was de kaart van Nepal pakken, om een beter idee te krijgen van de drielandenpunten. Na meerdere kaarten en Google-Earth bekeken te hebben, werd als snel duidelijk dat er geen eensluidendheid bestond omtrent de locatie van de grenspunten.”

Drielandenpunten

Noord-westelijk drielandenpunt – startpunt Tinkar La

We zagen de volgende varianten op kaarten:
• een punt (5500 m) pal zuid van de pas Lipu La (Lipu Leh, grensovergang tussen India en Tibet);
• de pas Chhyang La (5098 m);
• de pas Tinkar La (5258 m).

Op Google Earth was de grens eind 2008 (en nog steeds) in dit hele gebied roodomlijnd, kortom ‘discussie-gebied’. India beschouwt het hele gebied ten noorden van Gaga en Tinkar (met dorpje Kalapani) als Indiaas terrein. Het is ‘captured’ area: er zijn volop Indiase legerposten en de Nepalese bewoners zijn er vertrokken. Kortom, uitgesloten dat je hier als westerling kunt komen. Uiteindelijk besloten we de pas Tinkar La als drielandenpunt en als formele startpunt van onze tocht aan te houden. Deze pas wordt in Nepal trouwens vaak betiteld als ‘Lipu Leh’, gelijknamig aan de noordelijker gelegen pas in India. Over verwarring gesproken;:). We konden in de voorbereiding geen enkel verslag ontdekken van westerlingen die de laatste jaren in dit grensgebied zijn geweest. Wel hadden we contact met Diego Wielig uit Zwitserland, die in 2009 een poging deed de zevenduizender Api te beklimmen. Het bleek verder niet mogelijk een gedetailleerde kaart te kopen van het grensgebied: er was (en is) een verbod op de verkoop van de betreffende kaart 3081 13 van het Finnish Meteorological Institute. Kortom: alleen zeer globale kaarten beschikbaar voor de voorbereiding.

‘Noord-oostelijk drielandenpunt’ – eindpunt Jhingsang La

Op de meeste kaarten wordt als drielandenpunt aangehouden: de top van de berg Jhingsang (Jongsong Ri, 7462 m) in het Kanchenjunga-gebied. Een enkele kaart toont de pas Jhingsang La (6164 m) als grenspunt, boven de Jhingsang-gletsjer. De berg Jhingsang is eenmalig beklommen in 1930 door Dyrenfurth. Verder was er in 1983 een omstreden poging door het Indiase leger. Het ministerie in Nepal heeft in 2010 te kennen gegeven dat deze top alleen beklommen zou kunnen worden met een Nepalees team waarbij ook het leger aanwezig is…
We besloten deze (technische) berg te laten voor wat het is en als einddoel de Jhingsang La aan te houden. Tot pal voor vertrek in 2013 hebben we niemand kunnen vinden die meer informatie kon geven over de pas en de gletsjer: ook Robin Boustead en Nepal-kenner en vriend Jamie McGuinness konden er niets over vertellen. Er zou jarenlang niemand zijn geweest op de gletsjer en de pas. Twee weken voor vertrek van etappe 3 (najaar 2013) stuitten we plots op meer informatie: we vonden op internet een link naar een recente Indiase klimexpeditie (najaar 2012): ze beklommen de Jhingsang Peak vanaf de Indiase kant en reikten tot vlak onder de top. Via hen kregen we meer informatie: ze waren weliswaar niet op de Jhingsang La geweest, maar via de expeditieleider vernamen we dat er in 2009 een Spaanse expeditie klom op de Dome Kang (net ten noord-westen van Jhingsang La). En dit team zou wel op de bewuste bergpas zijn geweest. En zo kregen we in oktober 2013, een paar dagen voor vertrek, de gezochte aanvullende informatie over de gletsjersituatie waarop we onze klimmaterialen nauwkeuriger konden afstemmen. Duidelijk werd: het zou een hele uitdaging worden om de gletsjer over te gaan en de pas te bereiken.

Eerste voorbereidingen 2009

De route

Toen we startten met de uitwerking van het idee waren de twee belangrijkste vragen:
• hoe gaan we het drielandenpunt Noord-West bereiken?
• welke route gaan we volgen door Nepal?

De laatste vraag was eigenlijk direct te beantwoorden: we wilden een zo noordelijk mogelijke route volgen. Het uitzoeken daarvan was een enerverende exercitie. Dagenlang zaten we gebogen over kaarten. Verder bleek de route om ons startpunt te bereiken een vraagstuk op zich. We hadden eerst het idee om via India naar het noorden te rijden en via de pas/grenspost Lipu La (5100 m, pal ten westen van Nepal) door te steken naar Tibet. Vervolgens meenden we het drielandenpunt vanuit Tibet te kunnen bereiken en dan in oostelijke richting te lopen naar de grenspost met Nepal bij Hilsa (Humla-district), en dan Nepal binnen te gaan voor de rest van de tocht. Dit plan is niet uitvoerbaar: de grenspost Lipu La is slechts toegankelijk voor Indiërs. Het tweede obstakel: het is verboden om in dat stuk Tibet buiten de autowegen te komen. Toen zijn we de opties gaan bestuderen om de tocht volledig via Nepal te laten verlopen, eigenlijk een prachtige gedachte. We hadden ons altijd al aangetrokken gevoeld door het onbekende Westen met zijn twee zevenduizenders Api en Saipal, de hoogste toppen van dit gebied.

Autonomie

Ons eerste idee was de tocht volledig zelfstandig te doen, zonder Nepalese ondersteuning en te starten in het najaar van 2010. Men bleek in Nepal niet echt enthousiast, sterker nog, via de mail kregen we alleen maar te horen dat ons plan ‘wishfull thinking’ was. En zonder ondersteuning helemaal: “no possible, restricted areas”. Om alles in kannen en kruiken te krijgen ging ik (Katja) in juni 2010 een week naar Kathmandu om het plan uit te leggen en meer informatie vinden over de Far West. Dat was uiterst nuttig. Ook werd daar duidelijk dat we ons team in ieder geval zouden moeten uitbreiden met één Nepalees. Wij zagen hier trouwens ook wel het voordeel van in: versterking door iemand die de Nepalese taal goed spreekt.

Great Himalaya Trail

Robin Boustead

Tot juni 2010 was ons niets bekend van het fenomeen Great Himalaya Trail (GHT). We waren wel door onze vriend Ralf Dujmovits gewezen op een Duits boek (Der lange Abschied) over een voettocht door Nepal van oost naar west door de klimmers en ontwikkelingswerkers Hermann & Dietlinde Warth uit 1986. Een prachtig boek, maar geen informatie over het noordwesten van Nepal. Eenmaal in juni in Nepal, sprak Katja met Jamie McGuinness en Lisa Choegyal. Van hen hoorde zij voor het eerst over de GHT en Robin Boustead. De GHT doorkruist Nepal te voet – er zijn verschillende varianten over bestaande paden – en deze trail gaat door de gehele Himalaya, ook door Bhutan en India. Robin bleek door Nepal van oost naar west (Simikot) te zijn getrokken in 2008 en 2009. Toevallig bleek Robin in juni 2010 in Kathmandu te zijn! We ontmoetten elkaar, wat bijzonder stimulerend was. Niet te geloven, min of meer hetzelfde idee! Maar vooral was ik onder de indruk van de wijze waarop Robin alles had uitgewerkt. Hij had zelfs net een boek uitgebracht: The Great Himalaya Trail, A Pictorial Guide. Het geeft een prachtig overzicht van de doorkruising van Nepal met de verschillende route-opties. De hoge en meest noordelijke route (de Upper GHT) bleek grotendeels overeen te stemmen met ons plan. Ons idee was op twee punten afwijkend: wij gaan uit van de 2 drielandenpunten als begin- en eindpunt. Verder hoopten we de districten Bajhang en Humla met elkaar te verbinden door een unieke traverse van Saipalgaon naar dorpje Yari. Door de grote omweg in het westen met het drielandenpunt komt het totaal aantal kilometers voor de Nepal Traverse ca 400 hoger uit dan de 1600 km van de Upper GHT.

Meer informatie: www.greathimalayatrail.com

Stimulering toerisme West-Nepal

Het fenomeen Great Himalaya Trail bleek veelomvattender dan alleen een persoonlijk initiatief door Robin Boustead: het idee van een trektocht dwars door het land is omarmd door het ministerie van Tourisme en door o.a. de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV. Dat alles met als doel: meer toeristen trekken naar de onbekende gebieden van Nepal en met name naar het arme en volledig onbekende Westen. Dit impliceert: de infrastructuur verbeteren met goede bruggen en paden. Maar vooral de locale mensen helpen: zorgen dat ze meer kennis krijgen over hygiëne, zodat homestay mogelijk wordt. Daarmee wordt bedoeld dat locale mensen de toeristen thuis kunnen laten overnachten. Het idee is verder dat trekkingbureaus delen van de route gaan aanbieden als reis. Kortom: een langdurig ontwikkelingstraject.

Meer informatie: www.thegreathimalayatrail.org

Concretisering 2010

We planden de eerste etappe van de Nepal Traverse te lopen in het najaar van 2010. Het idee was om de helft van het hele traject te doen: van Darchula tot Syabru, de poort naar Langtang. Kernvraag was: wat is de beste periode? De maand oktober is ideaal, in september meer kans op regen, in november kouder en meer kans op sneeuw. We besloten te vertrekken begin september 2010. Ons hierbij realiserend dat het in de eerste weken nog wel zou kunnen stortregenen. Maar met als voordeel dat we aan het einde minder kans zouden hebben op winterse omstandigheden.